Ik ben trouwambtenaar. Zelfstandig trouwambtenaar om precies te zijn. Geregeld krijg ik de vraag: hoe kom je daar bij? Hoe verzin je het om trouwambtenaar te worden? Nou, dat verzin je niet zomaar denk ik. Ik heb het niet zomaar verzonnen. Er gaat een mooi verhaal aan vooraf.
In het voorjaar van 2023 kreeg ik een appje van een vriendin: ‘Hé Iris! Ik heb misschien een beetje een gekke vraag. Maar jij bent toch veel bezig met taal? Doe je ook wel eens iets met ceremonies, of als spreker? Wij zoeken namelijk een ceremoniespreker voor onze bruiloft en willen het graag persoonlijk aankleden.’
Wie mij kent, weet dat ik op zulke momenten een Pippi Langkous ben: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan! Ik dook direct in tientallen artikelen op het internet en zocht uit wat een ceremoniespreker precies voor taak heeft op een bruiloft. Na gesprekken met elkaar gevoerd te hebben besloten we samen: ik ging het gewoon doen.
In september was het zo ver. Ik had een aantal maanden de tijd gehad om me goed voor te bereiden. Bij mij thuis had ik ze uitgebreid uitgehoord over hun ontmoeting, hun avonturen samen, hun gezamenlijke hobby’s en natuurlijk waarom ze met elkaar wilden trouwen. Ook had ik moeders en vrienden gesproken voor de ‘juicy details’. Zo was er voor iedere aanwezige iets leuks om te horen tijdens de ceremonie.
Niet alleen de speech was tot in de puntjes uitgeschreven, maar ook een compleet stappenplan met alle onderdelen van wat er moest gebeuren. Het verwelkomen van de gasten, het aankondigen van het bruidspaar vanaf een bepaald moment op een door hen uitgekozen lied, en natuurlijk de precieze vraag die ik ze ging stellen:
“[Naam], verklaar jij [naam] aan te nemen tot je wettige echtgenoot en beloof je getrouw alle plichten te zullen vervullen, die de wet aan de huwelijkse staat verbindt?”
Geloof mij, liever alles uitgebreid op papier, dan de gok wagen dat je het uit je hoofd kent en dan falen op één van de belangrijkste en mooiste momenten van mensen hun leven 😉
Op een mooie donderdagmiddag in september, op een prachtige locatie in het bos, stond ik daar en ging ik, zenuwachtig, maar toch vrij glansrijk door de hele ceremonie heen. Het stel zei ‘ja’, dus ook dat was gelukt.
Ik vond het geweldig. Het hele proces: van het stel dat mij me aanklopte met de vraag of ik die belangrijke taal op wilde nemen, de gesprekken om ze beter te leren kennen en hun verhaal te kunnen vertellen, en de bruiloft met al die lieve, mooie, blije mensen. Dit bleek meer mijn ding dan ik ooit had gedacht. Toen de één na de ander naar mij toe kwam om te vragen of ik dit echt nog nooit eerder had gedaan, en dat dit me op mijn lijf geschreven was, maakte ik al heel gauw de beslissing: dit ging absoluut niet mijn laatste bruiloft zijn. Ik schreef me in voor een cursus om een officieel papiertje te halen en mezelf Zelfstandig Trouwambtenaar te mogen noemen.
Over het vervolg vertel ik in mijn volgende blog meer!
